Huub Vogelaar schrijft in deze Pokrof een boeiend artikel over de Orthodoxe Kerk in Alaska.
Alaska
Alaska geldt als de bakermat van de Orthodoxe Kerk in de Verenigde Staten van Amerika. Sinds het midden van de 18e eeuw namen Siberisch-Russische kolonisten hun geloof mee naar Alaska waar ze rijk hoopten te worden met de bonthandel, de zogeheten fur rush. Ze stuitten er op de eeuwenoude inheemse culturen van jagers gestempeld door het sjamanisme, culturen die de kolonisten al kenden vanuit Siberië. Al snel namen de Russische kolonisten veel lokale praktijken over en als ze ziek waren bezochten ze een sjamaan.
Ze hielden in dat afgelegen Alaska daarnaast vast aan hun orthodox-christelijke geloof. Als lekenchristenen doopten ze inwoners en hun eigen kinderen stammend uit hun relaties met inheemse vrouwen. Hele regio’s en eilanden gingen over naar het nieuwe geloof. In dit artikel wil Huub Vogelaar enkele historische en actuele gebeurtenissen weergeven om het boeiende narratief van het orthodoxe geloof in het verre Alaska wat ‘dichterbij te halen’.
Overige artikelen
Vader Theodoor van der Voort schrijft over de geloofsbelijdenis van Nicea-Constantinopel in de Orthodoxe Kerk. Paul Baars sprak met Piet Spijkers over zijn organisatie ‘Humanitaire hulp kinderen Oekraïne’. In een artikel door Dolf Bruinsma komen drie oosterse christelijke auteurs aan de orde die in hun tijd schreven over de islam: Johannes van Damascus, Theodorus Abû Qurra en de Byzantijnse keizer Manuel II. Nick Pouls gaat in op de persoon van de onlangs overleden Servisch-orthodoxe patriarch Irinej. Antonius de Grote, vader van de monniken, staat centraal in een bijdrage van Leo van Leijsen. En in de rubriek ‘Byzantijnse Liturgie’ komen twee kledingstukken ter sprake die gelden als eretekens voor geestelijken: het epigonation en de nabedrennik.
Foto:
Spirit-huisjes voor de overledenen op een orthodox kerkhof in Alaska (Foto: Drachman Institute)