Deze Pokrof reist van zeventiende-eeuws Orthodox Amsterdam (artikel Paul Baars) naar hedendaags Khabab in geteisterd Syrië (over mgr Antiba en over Sint-Joris, door resp. Huub Vogelaar en Laila Zahra). Daartussen of daarbij een meditatie over de Verloren Zoon; een artikel over de icoon van het ‘Jaar van de religieuzen’ 2015 (door Thom Breukel), én over een icoon van wat nog komen moet: het Laatste Oordeel (deel I, door Victoria van Aalst en Annette Rijtma). Na de ‘Korte Berichten’ wordt deze eerste editie van 2015 afgesloten met de vijfde aflevering van de reeks ‘Byzantijnse Liturgie’. Dit keer gaat het over de epiclese (aanroeping van de H. Geest; door Paul Brenninkmeijer).
Deze aflevering ziet er wat anders uit, met twee langere artikelen dan normaal, waarvan het laatste (over Laatste Oordeel) u nog even in spanning houdt met een in de volgende Pokrof te verschijnen deel II.
Hopelijk in de tussentijd hierbij voldoende stof om u met Pokrof in de komende wintermaanden veel leesplezier te bezorgen.
Pokrof
Het tijdschrift Pokrof (met jaargangen 1953-2022) was gewijd aan de wereld van het Oosters Christendom. Het blad werd gemaakt door de een onafhankelijke en oecumenisch samengestelde redactie. De redactie streefde ernaar diverse aspecten van het Oosters Christendom voor een breed publiek te presenteren. Behalve aan de spirituele kant van het Oosters Christendom (liturgie, iconen, muziek) besteedde Pokrof aandacht aan de geschiedenis van Oosterse Kerken, de orthodoxie in literatuur en kunst en aan de relatie tussen kerk en staat.
Het tijdschrift Pokrof ging in 1953 als initiatief van de paters Kapucijnen van start. Vanaf het midden van de jaren tachtig werd het uitgegeven door Aktie en Ontmoeting Oosterse Kerken. Vanaf 2001 was het een uitgave van de Katholieke Vereniging voor Oecumene. In 2022 werd het tijdschrift omgevormd tot het Platform Oosters Christendom, onderdeel van het Instituut voor Oosters Christendom (IvOC) aan de Radboud Universiteit.