‘I went to the dessert on a horse with no name…’
Het is maandag 6 april, in de paasweek. Ds Paul uit Den Bosch, protestants geestelijk verzorger bij de krijgsmacht en als zodanig verbonden aan een luchtmachtbasis in Nederland, vertrekt naar het Arabische Midden-Oosten. Daar bestrijdt de Nederlandse luchtmacht samen met andere landen IS, ‘Islamitische Staat’. Paul doet de geestelijke verzorging van het ondersteunend militair personeel.
‘Protestant Chaplain’ Paul – zoals zijn functie officieel in Engels militair jargon heet – heeft zich voorgenomen iedere zondag een rondzendbrief te schrijven. De Katholieke Vereniging voor Oecumene, die een goede band heeft met Paul, met name binnen het gezamenlijk opgezette ‘Oosters christelijk Leerhuis’ in ‘s-Hertogenbosch, volgt hem en plaatst de voornaamste fragmenten uit de rondzendbrief in bewerkte vorm op deze site. “Het gaat goed met me, en ik vind het fijn dat we zo in verbinding blijven!”, schrijft hij ons op 20 april, als hij voor de tekst zijn toestemming geeft
Omwille van militaire veiligheidsregels blijven bepaalde concrete gegevens onvermeld.
Tijd voor bezinning
“12 april 2015.
Na een heerlijke copieuze zondagmiddag-lunch (gestoofd lam met rijst met pinda’s, en toe een granaatappel) nu
dan aan mijn bureau gezeten voor de eerste rondzendbrief met impressies van – en overpeinzingen uit de eerste week mee op uitzending. Vanochtend een uurtje wezen spinnen in de sporttent. Ik was totaal gesloopt. Tijd voor een moment bezinning. Ik zal proberen om iedere zondag een verslagje te maken van mijn reilen en zeilen.
Snow City in de woestijn
“Waar te beginnen? Er is al zoveel gebeurd, en al zoveel te vertellen. Het vertrek uit Eindhoven verliep voorspoedig. De vlucht duurde ruim vier uur. Het veld waar we thans vertoeven is gigantisch groot. Diverse internationale luchtmachtonderdelen zijn hier gelegerd. Een grote zandvlakte met enkele landingsbanen en veel hangars en
legeringsgebouwen. Vanwege de witte kiezelstenen die een grote oogverblindende vlek vormen midden in de dorre woestijnachtige omgeving, wordt dit kamp Snow City genoemd. Het is ooit in de eerste Golfoorlog door de Amerikanen aangelegd.
Het regent momenteel heftig en er staat een fikse wind. De stofwolken zijn gaan liggen en in plaats daarvan: striemen hemelwater die ons geselen. De airconditioning kan op de verwarm-stand. Maar dat doen we niet, want dan worden er bergen stof in ons kantoor geblazen.
Onze werkplek ligt een kilometer of vijf van onze slaapplek vandaan. Vanaf volgende week krijgen we een kantoor in Snow City. We: dat zijn de maatschappelijk werker en ikzelf, samen in een bescheiden kantoortje. We werken met verschillende disciplines bij elkaar in een beveiligde area.
Bijbelse flora en fauna
“Het wandelen heeft wel als voordeel dat je de flora en fauna van de woestijn kunt bewonderen. Bijbels gebied
eigenlijk, de woestijn. Land van melk en honing. Melk van je vee, en honing uit de rots. «Honing eten is goed voor je gehemelte mijn zoon, alzo is het woord van de Eeuwige goed voor je ziel.»
Veel bijbelse planten en dieren komen in beeld. Jammer dat ik geen bijbelse flora en fauna bij me heb, helaas ook geen verrekijker. Ik heb de leeuwerik regelmatig gezien. Prachtige kuif hebben die vogels.
Mozes en brandend braambos
“Afgelopen donderdag heb ik mijn eerste viering gehad in een van de grote tenten, achter in het kantoor van de burgemeester (in de City Hall). Er waren toch nog 6 personen komen opdagen.
Centraal stond de tekst over Mozes en de brandende braambos uit Exodus 3. De roeping van Mozes. Er is brand in de struik, maar geen verbranding. De Latijnse tekst staat op het etiket van het Belgisch biermerk Grimbergen. En op de avondmaalstafel van de protestantse gemeente ‘s-Hertogenbosch!
Onverteerbaar vuur midden in de woestijn. Volgens de kerkvaders is dit fenomeen een verwijzing – of liever gezegd:
een vooruitwijzing – naar de zwangerschap van Maria. Hoe het goddelijke vlees (…) van Jezus in de menselijke baarmoeder van Maria huist.
Hoe zit het met onze roeping, als mens, als gelovige als militair? Je leert een vak, je oefent een professie uit en je hebt een beroep. Daarnaast kent de militair nog het ambt. Hij of zij mag het wapen 
dragen. In opdracht van de overheid. Je moet het maar kunnen.
De grote God die zich openbaart in een nietige waardeloze braambos. De herder Mozes die zijn volk moet gaan uitleiden. Het volk dat vertrouwen moet hebben dat Mozes hen de juiste weg wijst?!
Hoe zit het met onze missie?
“Zo worden wij als militairen geroepen om te knokken voor vrede. Je moet het maar kunnen. Maar voor welk volk?
We (gemakshalve reken ik mijzelf als burger maar even bij de militairen…) knokken in naam van – en ten behoeve van ons eigen volk. En voor de toekomst van de volkeren in het Midden-Oosten. Ben je als gelovige militair bezig met je roeping van godswege? Dat is toch ook een vraag die ik mijzelf stel. Ik heb dan makkelijk praten als niet-militair, maar ik begeef me wel met de krijgsmacht in de strijd. Inzet is vrede en gerechtigheid. Maar zal er democratie zijn in dit werelddeel? De
ene week meelopen met een betoging in Frankrijk, de andere week een uitvaart bijwonen van een vorst die een land(Saoedi-Arabië, wiens vorige koning op 23 januari jl. stierf en kort nadien onder de aanwezigheid van vele westerse staatshoofden en regeringsleiders werd begraven, red.) heeft geleid waar je zelfs als blogger je leven niet veilig bent?
Hoe zit het met onze missie?! Wat is mijn bijdrage? Recht praten wat krom is?
En hoe met God?
“Maar zeg nu zelf: hoe kun je strijd voeren zonder bloed aan je handen te krijgen? Nee, dan Mozes. Die heeft nota
bene een Egyptenaar gedood. Deze Mozes met bloed aan zijn handen wordt de grote voorganger van Israël. Maar hoe zit het de God van Israël zelf die het leger van farao in de soep laat lopen. ‘Paard en ruiter stortte hij in zee.’
Wat is dat voor godheid die zijn eigen mensen ombrengt, wanneer ze dansen om het Gouden Kalf? Wie is zonder bloed aan zijn handen? Juist JC….van Nazareth. Alsof hij met zijn geweldloosheid God bij de les houdt. Hier ben ik, waar ben Jij? Zoals Etty Hillesum zegt: God niet laten ondergaan in je hart, maar Hem telkens weer boven laten komen!? Een mee-lijdende God? Nota bene: God die niet ingrijpt en deze mensenkinderen – Jezus Christus en Etty Hillesum – laat vermoorden.
De theoloog Dietrich Bonhoeffer zei het toch ongeveer zo: of je nu wel of niet ingrijpt, met beide houdingen kun je bloed aan je handen hebben. Maar goed, wat dan te doen als christen in het leger? Van die dingen. Naderhand heb ik met een jonge marechaussee verder geboomd. Over christenen in Amerika die stelselmatig weigeren dienst nemen. Of Doopsgezinden die vanuit hun pacifistische traditie noch ambtenaar noch militair worden.
I went to the dessert on a horse with no name…”
12 april 2015
Paul
Foto’s:
– Midden–oosterse woestijn (Foto: Theklan)
– Byzantijns mozaïek: Mozes bij de brandende braambos
– Ardet nec consumitur, «Het brandt, maar vérbrandt niet!» Op de avondmaalstafel van de protestantse gemeente ‘s-Hertogenbosch. Én op het etiket van Grimbergen Abdijbier. Bij de “copieuze zondagmiddag-lunch”, hoe “heerlijk” ook, zal het zeker niet geschonken en gedronken zijn; voor op militaire missie uitgezondenen is alcohol ter plekke volledig taboe. Ook hier: ‘Ardet nec consumitur’!