De Raad van Kerken in Nederland heeft het initiatief genomen tot een gesprek met het onderwijs over de plaats en betekenis van het gebed op basisscholen. Aanleiding is de voorbereiding van de Week van Gebed voor de Eenheid. Het boekje met de orde van dienst en overwegingen voor de acht dagen wordt ieder jaar in eigen beheer uitgegeven door de Raad van Kerken. Het valt niet mee om dit gesprek op gang te brengen. In deze blog schrijft Liesbeth van Gool iets over haar ervaringen met kinderen die eigenlijk wel willen weten wat bidden is. Maar wie hoort hun vraag?
De laatste tijd heb ik veel afspraken in de regio. Ik geniet van het auto rijden. Het liefst ’s avonds met de radio aan als de wereld er uit ziet als een kerstboom. De radio neemt me mee in mijn herinnering naar situaties en gebeurtenissen en ik zing luidkeels mee. Sommige teksten komen bij mij binnen en ontroeren me en ineens valt het me op hoe vaak het woord pray klinkt.
Waarom vragen als er toch niks is?
Een zangeres zingt over een gebed dat zij voor iemand uitspreekt omdat zij iemand lief heeft. Een zanger zingt over zijn zoektocht naar de reden van ons bestaan. Hij gaat bidden, wordt stil en voelt dat er Iemand is voor hem. Een groep vraagt om “some guidance from above”. Waarom zou je dat vragen als er toch niks is? Zijn songwriters dan van een andere soort? Als het nergens op slaat waarom draaien we deze nummers dan nog? Anita Meijer zong het al “tell me why do I pray” en daarover blijf ik nadenken.
Tijdens het bezoek van een groep leerlingen in de kapel van Onze Lieve Vrouw ter Nood in Heiloo, vertelde ik hen wat mensen daar komen doen en wat ze daar ervaren. Ik vertelde dat mensen die daar komen zich kwetsbaar voelen en vragen om kracht, liefde, om gedragen te worden in hun bestaan en dat zij, wanneer ze de kapel verlaten, zich beter voelen en het leven weer aankunnen. Een aantal van deze leerlingen werd ontroerd door wat ik zei en ik zag dat sommigen tranen in de ogen kregen. Enkelen keerden een beetje in zichzelf. Een bijzonder moment.
Na afloop stonden er twee pubers op mij te wachten. Ze draaiden een beetje en één van de twee zei: “Mevrouw mogen wij ook bidden? We hebben het nooit geleerd” en “Moet dat op een speciale manier? ” In hun tastende woorden klonk een zeker verlangen door.
Aanreiken van de mogelijkheid
Op sommige scholen is het nog wel de gewoonte om te bidden maar op vele scholen wordt er niet meer gebeden. Men zegt dat men hiervoor heeft gekozen omdat het merendeel van de kinderen niet van katholieke/christelijke huize is, dan wel omdat de leerkrachten er zelf niet achter staan. Maar misschien laten we daarmee wel iets heel belangrijks liggen.
Het gaat mij niet om de vorm maar wel om het aanreiken van de mogelijkheid dat God bestaat en dat je contact kan hebben. Want zijn we niet allemaal een beetje zoals deze twee jongens bij de kapel. “I want to feel real love” zingt Robbie Williams. Is dat misschien de reden waarom we bidden? Zoeken we niet gewoon het gevoel onvoorwaardelijk geliefd te zijn? En is dat niet hetzelfde als aansluiting zoeken met God?
Status Quo zingt in Reason for Living: “I could feel that there was somebody there”.
Mocht je het een keer aandurven en de aansluiting vinden, dan kun je het uit eigen ervaring meezingen in de auto of waar dan ook. Ik ga weer op pad. Wie weet waar de radio me vandaag op trakteert.