Al meer dan honderd jaar wordt in januari de Gebedsweek voor de Eenheid gevierd, eerst met de Anglicaanse en de RK Kerk, sinds 1948 ook met de Wereldraad van Kerken, en sinds een aantal jaren ook nog met de Evangelische en Pinksterkerken. Zo bidden anno 2018 Katholieke, Protestantse, Lutherse, Anglicaanse, Orthodoxe, Evangelische en Pinksterchristenen gezamenlijk tot onze ene God en Vader om de eenheid van de algemene en katholieke KERK, die het Lichaam van onze ene Heer Jezus Christus is en probeert te zijn.
In Utrecht
In het Maarten Lutherjaar 2017, waarin Reformatie 500 werd herdacht hield de Utrechtse Stedelijke Raad van Kerken (USRK) aan de vooravond van de gebedsweek te midden van de grote kathedrale kerken van Utrecht een viering in de kleine Lutherse kerk. Dit jaar 2018 organiseerde de USRK haar oecumenische viering in de RK Rafaelkerk in Overvecht, een multiculturele buitenwijk van Utrecht.
Oecumenisch Overvecht
Het was een mooie gelegenheid om dit samen te doen met de andere kerken van Overvecht, die met Pinksteren 2018 voor de 5e maal in het park naast de Rafaelkerk hun oecumenische Pinksterviering houden. Dat zijn het Protestantse Johannescentrum, het Leger des Heils, de Evangelische (Surinaamse) Broedergemeente en de christelijk buurtkerk Overvecht.
Multiculturele wereldkerk
Het was ook een mooie gelegenheid om dit samen te doen met alle allochtone geloofsgemeenschappen die in de Rafaelkerk hun kerkdiensten houden. Dat zijn de Pools-katholieke gemeenschap “Maria van Czestochowa”, de Eritrees- Orthodoxe “Maria-kerk”, de Irakese Chaldeeuws-Katholieke gemeenschap “Sint Thomas”, de Eritrees-Evangelische “Full Gospel Believers” en de Afrikaanse Pinkstergemeente “House of Worship”.
Caribische wind en geest
Voor 2018 had de Wereldraad de Kerken van het Caribisch gebied gevraagd de liturgie samen te stellen. Zeer toepasselijk werd door hen het thema “Recht door Zee” gekozen, denkende aan de doortocht van Mozes door de Rode Zee, en aan de recente orkanen die de Caribische Zee teisterden. Daarom werd ook de Surinaams-Antilliaanse gemeenschap van RK Utrecht uitgenodigd, die er een muzikaal en culinair feest van maakte.
De Viering
Het thema van de Caribische liturgie werd gehandhaafd, maar de invulling was Utrechts. Elke gemeenschap kreeg gelegenheid een gebed en/of gezang in te brengen, liefst in eigen taal met korte vertaling. Het was dus een soort Pinksterfeest, waar iedereen dezelfde taal van Gods liefde en barmhartigheid sprak. Bijzonder daarbij waren drie mannen van de christelijke buurtkerk die als voormalige Moslims nu (in het Farsi) hun gebed uitspraken tot God Allah, de Vader van onze Heer Jezus Christus.
Katholiek toeval
Uniek was de deelname van de drie katholieke kerken die zondags dienst houden in de Rafaelkerk: de Nederlandse, de Poolse en de Irakese gemeenschap. Daarmee kwam onvermijdelijk Maria ter sprake, of beter gezegd, ter zang. Het Maria-element van de viering werd onderstreept door de Eritrees-Orthodoxe “Maria-Kerk”, die onlangs (met 500 personen) een nachtwake hield van 18 uur, ter gedachtenis van Maria die naar de tempel werd gebracht.
Moeder van de Oecumene
Gaat de oecumene na Refo-500 misschien een nieuwe fase in? Tot nu toe kwam Maria nog maar weinig ter sprake. Maarten Luther echter beschrijft in zijn boekje “Het Magnificat”, hoe Maria een voorbeeld voor de gehele christenheid is, omdat zij waarlijk beseft dat God het is die grote werken aan haar verricht en dat zij zelf alles slechts ontvangt uit genade. Doorgedacht: is Maria niet de mens die door Jezus volledig verlost en door de H. Geest volledig vervuld is? en als Maria “moeder van de gelovigen” is, is zij dan ook niet “moeder van de oecumene”?
Eén in Christus
Kortom, de viering werd door iedereen positief ervaren, in dankbare vreugde samen te zijn als broeders en zusters in Christus, als kerkfamilie van de ene God. Is dat juist niet dé kern en hét doel van de oecumene: één te zijn in de Heilige Geest en samen Gods liefdevolle barmhartigheid in de wereld uit te dragen.”