Temidden van zijn Johannes van Damascusgemeenschap vierde dr. Johan Meijer, redemptorist en oud-directeur van Aktie en Onmoeting Oosterse Kerken, op 22 april jl. in de St. Catharinakerk in ‘s-Hertogenbosch zijn vijftigjarig priesterjubileum. Zijn medebroeder en goede vriend, de Grieks-katholieke bisschop Michaël Koltun, speciaal overgekomen uit Oekraïne, ging voor in de viering van de Goddelijke Liturgie van Johannes Chrysostomos. Men vierde de Derde Zondag van Pasen en de uitbundige paasvreugde van de Byzantijnse liturgie straalde door heel de viering van dit jubileum.
De kleine Byzantijnse kapel van de Catharinakerk was eigenlijk te klein voor de ruim 150 mensen die aan de dienst deelnamen. Het koor Angelskij Sobor onder leiding van Christine van Laere zong de gezangen van de liturgie afwisselend in het Nederlands en het Kerkslavisch.
Byzantijnse ritus
De Johannes van Damascusgemeenschap is belangrijk in het leven van Johan Meijer. Samen met enkele theologiestudenten richtte hij de gemeenschap in 1977 in Tilburg op. In de periode dat hij leiding gaf aan Aktie en Ontmoeting Oosterse Kerken werden de vieringen in de Byzantijnse ritus gehouden in de crypte van de Theresiakerk in Tilburg en later voor enige tijd ook in de kapel van Aktie en Ontmoeting Oosterse Kerken in dezelfde stad. In 1998 verhuist de gemeenschap naar ‘s-Hertogenbosch en vindt onderdak in de St. Catharinakerk. In de noorderzij-apsis wordt een Byzantijnse kapel ingericht, compleet met iconostase en muurschilderingen, waar wekelijks enkele tientallen mensen de liturgie volgens de Byzantijnse ritus in het Nederlands vieren.
Johannes van Damascus
Op de drukbezochte receptie vertelt Johan Meijer in zijn dankwoord wat hem met Johannes van Damascus (+ 749) verbindt. Pas tijdens het noviciaat bij de redemptoristen kwam hij tot de ontdekking dat deze Johannes, wiens feestdag in de Romeinse heiligenkalender oorspronkelijk op 27 maart gevierd werd, zijn patroonheilige was. De band met Johannes heeft zich in zijn leven steeds meer verdiept door de met hem gedeelde liefde voor iconen en de keuze voor het monastieke leven. Maar midden tussen de mensen en niet verheven, voegt Johan Meijer daar aan toe. Dat kwam ook overeen met het redemptoristenideaal; monnik thuis, apostel daarbuiten. Dat zelfde ideaal vond hij ook weer terug in het oosterse monnikendom, een ideaal waar hij met overtuiging achter stond. Hij bedankte zijn orde voor de ruimte die hij steeds heeft gekregen om zijn religieuze roeping zó gestalte te mogen geven.