Onlangs werd bekend gemaakt dat katholieken, evangelische- en pinksterchristenen in Nederland een dialoog over het gebed starten. Eén van de deelnemers aan de dialoog is pastoor Koos Smits van de Lambertus basiliek in Hengelo. Hij ging op bezoek bij een evangelische gemeenschap in Ambt-Delden en schreef er onderstaande impressie over.
‘Op een voormalig vakantiepark staat “De Kroeze Danne”, Huis van Gebed en evangelisatiecentrum.
Enkele mensen van de leiding ken ik reeds, met name Eric Abbink, die ik ontmoet heb bij de vrije Baptistengemeente “God is Liefde” in Hengelo en bij de EWKH (Evangelisatie Werkgroep Kerken Hengelo). Hem kwam ik eens onverwacht tegen op de Tankenberg bij Oldenzaal, ik per auto en hij per motor. Toen, bij een heidens kapelletje op de berg, hebben wij samen gebeden.
Love Encounter 
Op zondagavond 1 april ben ik als rooms-katholiek priester te gast geweest bij de “Love Encounter” (vertaald “ontmoeting in liefde”), een open bijeenkomst in een grote schuurzaal. De sfeer was open en iedereen was vrij om welke manier dan ook deel te nemen. Eric herkende en begroette mij, zoals ook twee anderen deden. De rest was verspreid in de zaal, zittend, staand, rustig of een vrouw zelfs vrij dansend. Zo ongeveer twintig personen, zonder groepsverband, zonder leider. Eric zelf was net begonnen aan een getuigenis met gebed.
De Evangelische muziekband was reeds begonnen en ondersteunde spelend en zingend de ceremonie van aanbidding. De songs waren alle aanbidding- en dank- en smeekliederen, gemusiceerd op een meditatieve wijze.
De muziek was zodanig, dat het heel gemakkelijk was om in de muzikale harmonie mee te neuriën of zingen, bijna a.h.w. in tongentaal. De musici waren in de sfeer van gebed. Bij navraag bleek, dat het ging om een aantal muzikale mensen die in wisselende samenstelling musiceren en bidden.
Kerk
Tamelijk onverwacht werd ik getroffen door een zinsnede van Eric: “Wij zijn organisch de Kerk van Jezus.” Hij bedoelde ongetwijfeld: “Wij bidden en zingen samen om God te aanbidden, te danken en smeken door het middelaarschap van Christus. Zo vormen wij Kerk van Christus.” Als theologisch geschoolde rooms-katholiek priester moest ik natuurlijk even glimlachen. Maar het vormde geen enkele probleem, want Eric deed niet ex cathedra een dogmatische uitspraak, maar verwoordde zijn gevoel van religieuze eenheidsbeleving in Christus. Onderwijl herinnerde ik mij van een vorige maal de volgende “liturgische” handeling. Een van Evangelische vreugde stralende vrouw liep toen tussen de rijen door met een klein olievaatje. Ongehinderd door regels of rubrieken was de vrouw met haar “vrije” olie ook op mij afgekomen, terwijl ik dacht aan de Chrismamis van Witte Donderdag, als de aartsbisschop van Utrecht in de Mariakerk van Apeldoorn drie heilige oliën wijdt: voor de catechumenen, vormelingen en zieken. Ongehinderd liet ik mij toen door de Godlievende vrouw zalven.
Actie
In die muzikale sfeer van aanbidding en gebed gebeuren allerlei dingen. Iedereen kan eigen religieuze activiteit ontwikkelen en uitdrukking geven aan eigen relatie tot God. Een man komt zomaar een groot houten kruis binnendragen, om de Gekruisigde a.h.w. lijfelijk aanwezig te doen zijn. Een vrouw begint feestelijk met een vlag te zwaaien, maar niet uit historische folklore maar om de Allerhoogste lof toe te zwaaien. Een andere vrouw begint intensief en expressief te bewegen, ja, te dansen als koning David. Anderen lezen Bijbel. De titel van de maandelijkse avond is “Love Encounter”. Het gaat dus om de God van Liefde te ontmoeten. En Hij is er ook, in de stroom van muzikale aanbidding, in de biddende uitroepen, in de voorgelezen Bijbelteksten. Eric komt naar me toe en roept op om samen te gaan bidden. Goed, we vormen een ellipsvormige kring en bidden, op de beurt, vanuit het hart en met eigen woorden. Bidden voor elkaar, voor eenheid der christenen, voor persoonlijke en algemene noden, uit liefde en dankbaarheid. Ook ik doe mee, prijs God, dank Jezus.
Afloop
We sluiten af. Drinken nog een kop koffie in de grote kantinezaal. Nog even een nagesprek. Eigenlijk, alles bij elkaar, is men niet verbaasd dat er een rooms-katholiek priester bij is. Want iedereen is toch welkom! Ja, ik heb het ervaren als zo laagdrempelig en toch hoog verheven, zo ongeorganiseerd en toch ordelijk, zo protestants en toch katholiek. Waarom niet? Het is echt, blij, open en oprecht. De ballast van 2000 jaar traditie lijkt weg en de nog zo prille eerste christengemeente lijkt zo dichtbij. Wat kan het christelijk geloof eenvoudig zijn!’
(Bron: tekst en foto’s Huis van Gebed – Twente)