Het nieuwe nummer van het Benedictijns Tijdschrift 2012/2 is opgebouwd rond de syrische monnik en mysticus Isaak van Ninevé of Isaäc de Syriër. Isaak van Ninevé was een kluizenaar die leefde in de zevende eeuw, de tijd dat de islam in opkomst was. Hij leefde in een gebied dat buiten de invloedsfeer van het Byzantijnse rijk en de theologie van de latere byzantijnse en westerse kerken viel, maar zijn werken werden in de hele christelijke wereld bekend en op waarde geschat.
Het nummer opent met een beknopte inleiding van de Amerikaanse psycholoog en geestelijk schrijver dr. David G. Brenner over de betekenis van mystiek. ‘In tegenstelling tot wat er vaak wordt gedacht zijn christelijke mystici verrassend relevant voor het leven in onze tijd’ schrijft Brenner. ‘Hun boodschap is veel concreter dan vaak wordt gedacht’.
Inspiratiebron
Sabina Chialà van oecumenische communiteit Bose in Noord Italië schetst het monastieke leven in de tijd van Isaäc. Wat hem kenmerkt is dat hij in zijn monastieke leven dat naar het voorbeeld van Jezus volmaakt nastreeft eenzaamheid én gemeenschap bij elkaar heeft weten te houden. Hij was een voorloper en inspiratiebron voor de latere karthuizers en ook het hesychastische Jezusgebed op de berg Athos met de heropleving ervan in Rusland gaat op hem terug.
Van dr. Rowan Williams, aartsbisschop van Canterbury, is een bijdrage opgenomen over de oecumenische betekenis van het monnikendom. Als uitgangspunt neemt hij de monastieke hervormingsbewegingen uit de 11e eeuw die hun vernieuwing baseerden op de terugkeer naar het evangelie en daardoor in staat waren zich uit gevestigde structuren van macht los te maken. Een fundamentele herbronning naar het voorbeeld van het monastieke leven is ook nodig om de impasse van de verdeelde kerken en denominaties te boven te komen.