Afgelopen zaterdag 26 oktober overleed te Maastricht aartsbisschop Gabriel van Comana op de menselijk gezien relatief jonge leeftijd van 67 jaar. Voor veel orthodoxen en niet-orthodoxen is zijn heengaan toch nog plotseling gekomen en een verdrietig verlies. Want vladyka Gabriel was een warme persoonlijkheid, een ‘mensen-mens’ met vaak het hart op de tong en geliefd bij velen.
Vladyka Gabriel heeft ongeveer anderhalf jaar met een uiteindelijk dodelijke ziekte moeten kampen. Gedurende enige tijd, tot omstreeks afgelopen zomer, leek er een stilstand in het ziekteproces te zijn gekomen. Deze gelukkige omstandigheid heeft jammer genoeg niet lang mogen duren.
Begrafenis morgen in Parijs
Aartsbisschop Gabriel was emeritus-aartsbisschop voor het Aartsbisdom van de Russisch-orthodoxe Kerken in West-Europa, een exarchaat van het patriarchaat Constantinopel, dat is gevestigd aan de welbekende rue Daru in
Parijs. In de Orthodoxe kathedraal van de H. Alexander Nevskij aldaar zal de uitvaart plaatsvinden a.s. zaterdag 2 november, waarna vladyka Gabriel zal worden bijgezet in de crypte van de kerk op het kerkhof van Ste. Geneviève des Bois.
Orthodox herder
Aartsbisschop Gabriel werd op 13 juni 1946 geboren in een rooms-katholiek gezin te Lokeren in de Belgische provincie Oost-Vlaanderen. Na een technische opleiding ging Guido de Vylder, zoals hij toen nog heette, theologie
studeren. Hij heeft altijd het belang van studie van de theologie onderstreept. Na kennismaking rond die tijd met de Orthodoxie werd hij begin 1974 in de Orthodoxe Kerk opgenomen en halverwege 1976 priester gewijd. Een klein jaar later werd hij tot rector (pastoor) benoemd in de Orthodoxe parochie van Maastricht. Na verschillende hoge kerkelijke functies te hebben vervuld in Nederland en België, legt hij in 1994 zijn monastieke geloften af. In 2001 wordt hij tot bisschop geconsacreerd, voor de functie van hulpbisschop van het Russisch aartsbisdom te Parijs, om dan in 2003 na de dood van zijn voorganger aartsbisschop te worden. Hij heeft een kleine tien jaar dit ambt bekleed, vaak onder moeilijke omstandigheden, zoals de spanningen in Frankrijk rond jurisdictie- en eigendomsperikelen tussen zijn aartsbisdom onder Constantinopel en de in Frankrijk eveneens aanwezige Russisch-orthodoxen van het patriarchaat Moskou. Begin 2013 moest hij zijn ambt neerleggen vanwege zijn ziekte.
Oecumenisch
Vladyka Gabriel was een open man, een op-en-top Orthodox met een oecumenisch hart. Hij was als priester actief binnen de Nederlandse oecumene (m.n. Raad van Kerken). Ook had hij al jaren, al voor zijn episcopaat, warme banden met het toen nog geheten Apostolaat voor de Oosterse Kerken onder de toenmalig directeur pater Johan Meijer, een vriend van vladyka Gabriel. Na de fusie waaruit de Katholieke Vereniging voor Oecumene in ‘s-Hertogenbosch en later Utrecht aan het begin van het nieuwe millennium was ontstaan, zijn deze goede contacten voortgezet. Hij kwam graag een lezing geven in Den Bosch en wij ontmoetten hem vaak op allerlei Orthodoxe en oecumenische bijeenkomsten.
Wij zullen ons deze innemende herder van harte blijven herinneren. Ons medeleven gaat uit naar zijn nabestaanden en naar de orthodoxen van ‘rue Daru’ in West-Europa. Dat vladyka Gabriel geborgen mag zijn in de hand van God en verrijzen tot nieuw leven in zijn Heer. Eeuwige gedachtenis.