De aartsbisschop van de Syrisch Orthodoxe Kerk, Mor Polycarpus, neemt namens zijn Kerk deel aan de Algemene Vergadering van de Wereldraad van Kerken in Busan. Hij is graag bereid om voor deze site iets over zijn ervaringen in Busan te vertellen.
‘Dit is mijn eerste wereldraadassembly. Het is een mooie ervaring. Op de eerste plaats omdat rumte gemaakt wordt om bij elkaar te komen en te reflecteren op het thema: God van het Leven, leid ons naar gerechtigheid en vrede. Voor mij was het mooi om deze ervaring met broeders en zusters in Christus te hebben bij de bijbelstude, bij de plenary, in de gebedsiensten en om te leren dat het lichaam van Christus heel divers is. Wij zijn één in Christus, maar onze perspectieven en ervaringn van God zijn verschillend en worden in verschillende vormen en symbolen uitgedrukt. Een tweede belangrijke ervaring de ontmoeting met de Kerk buiten Europa. Ik heb gezien hoe dynamisch het geloof in Korea is. Mensen uit Korea gaan naar andere delen van de wereld om Christus te verkondigen.
Oude wortels
Het christendom in Korea heeft overigens hele oude wortels. Het werd al in de 6e eeuw door Syrische monniken naar China, Korea, Mongolië en Tibet gebracht. Dat blijkt uit Syrische inscripties op steen in Siang Fu in China. Bijzonder is dat het geloof wordt geplaatst binnen de taoïstische en confucianistische traditie. Dat is een interessant voorbeeld van inculturatie
Het aanbod op deze vergadering is gigangtisch. Wat springt er voor u uit?
‘Voor mij was de bijbelstudie heel bijzonder. Ik vondt het mooi om met mensen van verschillende talen en achtergronden bij elkaar te komen om het Woord van God te lezen en te bestuderen en om onze ervaring en lezing van het evangelie bij elkaar te brengen. Van plenaire vergaderingen en andere sessies neem ik het volgende mee: er zijn veel uitdagingen in one wereld. Onze wereled is gebroken. Als christen hebben we de opdracht om licht in de duisternis te worden en een instrumenst te zijn van rechtvaardigheid en vrede. Er zijn in onze wereld zoveel mensen die leven in wanhoop. De assemblee roept ons op en wij roepen elkaar op om Christus naaar onze wereld brengen.
Er is ook veel gesproken over het lot van de Christenen in Syrië. Was dat goed en is het voldoende?
Klik voor vergroting‘Natuurlijk is er aandacht geweest in het gebed voor onze broeders en zusters in Irak, Syrië, Libanon, Egypte en andere landen van het Midden Oosten. Overigens niet alleen voor christenen, maar voor alle mensen die in het nauw zitten. Het is goed dat de Wereldraad in gebed en in documenten aandacht vraagt voor het lot van de twee aartsbisschoppen van Aleppo, Mor Gregorios Hanna Ibrahim van de Syrisch Orthodoxe Kerk en Mor Boulos Yazigi van de Grieks Orthodoxe Kerk. De eerste was heel belangrijk voor het vredesproces en de toekomst van Syrië. Hij was in gesprek met mensen binnen en buiten Syrië om een oplossing te vinden voor de oorlog in Syrië, maar helaas werd hij op 22 april samen met aartsbisschop Boulos Yazigi gekidnapt. Sindsdien zitten zij gevangen en er is niets bekend over hun lot. Het is triest dat zij in gevangenschap zitten en wij bidden en hopen dat zij weer vrij komen om vrede en hoop te brengen naar Syrië. Het lichaam van Christus is gewond en wij moeten een solidariteit tonen met de christenen in het Midden Oosten.’
Kan er meer gedaan worden dan er nu gebeurt?
‘Er kan meer gedaan worden via de diplomatieke kanalen. Ook de leiders van de verschillende kerken kunnen in hun eigen land de kanalen gebruiken om via de contacten met politici de vrede te bevorderen en te werken aan solidariteit met de vluchtelingen.’
Wat vindt u van de verklaring die Wereldraad naar verwachtig zal vaststellen?
‘Het is een goede verklaring als zodanig, maar in de praktijk werkt het anders. We moeten verder kijken en beseffen dat het Syrische christendom heel belangrijk is voor de hele christenheid. Het is de plaats waar de oudste christengemeenschappen zijn ontstaan. De aanwezigheid van christenen daar is van belang voor de toekomst van het christendom.’
Over enkele dagen bent u weer in Nederland. Wat neemt u mee uit deze Assemblee?
‘Op deze bijeenkomst is benadrukt dat wij pelgrims zijn. De ontmoeting met broeders en zusters van andere kerkelijke tradities is deel van onze werkelijkheid. De vraag waar het om gaat is hoe wij als christenen en kerken samen kunnen werken om samen Christus naar de wereld te brengen. En hoe wij de uitdagingen in onze gemeenschap zo kunnen oppakken dat het het leven van ons en onze gemeenschappen dient en bevordert.
Maakt dat kans in onze geseculariseerde wereld?
‘Ik denk dat het kan. De mensen hebben honger naar spiritualiteit en naar vrede in de wereld. In de ontmoeting met andere mensen kunnen wij een getugenis geven van de boodschap van Jezus Christus. Een tijdje geleden was ik in Bergen in Noorwegen. Ik wandelde langs de zee en kwam een groepje jongeren tegen. Ze vroegen me: ‘Wie ben jij?’ Ik heb verteld dat ik een Syrisch Orthodoxe bisschop uit Nederland ben. Ze vroegen me om voor hen te bidden. Ik heb voor hen het Onzevader in het Aramees gebeden. Eén jongen wilde biechten en er zelfs voor betalen. Wij moeten dus uitvinden hoe we de Kerk in onze samenleving meer zichtbaar kunnen maken. Het is hoog tijd om naar de mensen toe te gaan.’
Wat betekent deze bijeenkomst van de Wereldraad voor de samenwerking tussen de kerken iin Nederland?
‘Dat is een belangrijke vraag. Het is belangrijk dat we ruimte maken voor elkaar. We hebben onze identiteit, maar ook heel veel gemeenschappelijk. We hebben onze taal en tradities en moeten die voor de redding en het leven van de wereld bij elkaar brengen.’