In de nieuwe Pokrof, nr 2 van dit jaar, duikt Paul Baars in het roerige maar haast aan de herinnering ontglipte leven van een Macedonische Orthodoxe voorzanger. Protopsaltis Andon Šahpaski leefde zo’n 100 jaar geleden en is van grote betekenis geweest voor de Macedonisch-orthodoxe kerkzang.
Andon Šahpaski volgde de traditie van de zogeheten Drie Meesters, Grieken uit het niet eens zo ver afgelegen Constantinopel
en omgeving. Een boeiend verhaal over de Orthodoxe kerkzang op de Balkan.
Aan geweld ten prooi, en haast aan de vergetelheid…
Het was echter niet slechts zang wat in Šahpaski’s leven klonk: hij leefde in een periode van doodslag en geweld, tot in zijn eigen leven toe: zijn eerste gezin werd vermoord. Hij en één zoon overleefden, maar hij werd jaren later zelf slachtoffer van wraak door criminelen, aan de gevolgen waarvan hij na verloop van tijd stierf. Zijn naam zou überhaupt in de geschiedenis ten onder zijn gegaan als men hem in Macedonië zelf niet recentelijk had herontdekt en Paul Baars hem nu voor Pokrof aan de vergetelijkheid onttrekt.
En wat dies meer zij
Verder in dit tweede nummer van 2016 een uitleg van de Russische icoon ‘Het Niet-verbrandende Braambos’ Deel 1, door Annette Rijtma en Victoria van Aalst. Daarna een artikel over de recente ontmoeting op Cuba tussen de paus van Rome en de patriarch van Moskou door Geert van Dartel; de meditatie met als titel ‘De Balsemdraagsters: lege Graf als zoendeksel’ door Leo van Leijsen; een artikel over de opvang van asielzoekers in Nijmegen door Louis Zaat sss en Eugène van Heyst sss, en Andrew Louth’s boek ‘Moderne Orthodoxe Denkers’ zoals besproken door Dolf Bruinsma.
Na de Korte Berichten bespreekt Paul Brenninkmeijer in de vaste rubriek Byzantijnse Liturgie de plaats van de Geloofsbelijdenis van Nicea-Constantinopel in de Goddelijke Liturgie.
Klik op de ‘Pokrof’ links om de inhoud te bekijken.
Foto’s:
– Fragment poster Macedonische tentoonstelling rond protopsaltis Andon;
– Fragment moderne uitgave van Andon Šahpaski’s bladmuziek van de vesperpsalm, in het Kerkslavisch met de beginwoorden ‘Gospodi vozvah’ (Heer, ik roep) geheten.