Afgelopen vrijdag vond in onze Gasthuiskapel een bijzondere bijeenkomst plaats: Ceremonie van de Hoop. Rond het Erasmusraam van Marc Mulders, georganiseerd in samenwerking met de Katholieke Vereniging voor Oecumene. Er werd hartgrondig gezongen door de mannen van Gouda’s Liedertafel, liederen van hoop. Ik kreeg kippenvel bij het lied Das Morgenrot van Franck. En er werden woorden van hoop gesproken door de ambassadeur van paus Franciscus, de imam en de rabbijn uit Rotterdam, de directeur van het Humanistisch Verbond, de vicaris-generaal van het bisdom Rotterdam en de predikant van de Goudse Sint-Janskerk.
Het was een mooi, kleurrijk gezicht. De paarse mantel van de nuntius naast het witte gewaad van de imam, het keppeltje van de rabbijn en de witte boorden van de dominee en de vicaris generaal en de korte rok van de enige vrouw op het podium, de directeur van het Humanistisch Verbond. Op zich was het kleurrijk samenzijn al een teken van hoop.
Marc Mulders heeft in het Erasmusraam een symbool van de hoop aangebracht, een pauw. Uit zijn toelichting: ‘Het is voor mij 
een motief van hoop, en van een hoopvolle horizon, van het uitzicht op de hemel. En is daarmee heel passend in de opzet van het Erasmusraam’.
Uit de gesprekken aan de Erasmustafel blijkt hoeveel onrust er in de samenleving heerst over onze toekomst en de toekomst van onze kinderen. De verdeeldheid, de vreemdelingenhaat, het ongeremde egoisme lijken soms aan de winnende hand. Waar blijft het perspectief? De hoop? Het optimisme? Gesprekspartners aan de Tafel van Erasmus zijn vaak optimistisch tegen beter weten in, met de moed der wanhoop.
De pauselijk nuntius, Aldo Cavalli, met zijn ongelooflijk vriendelijke uitstraling en zijn zangerig Engels met Italiaanse tongval en de Rotterdamse imam Azzedine Karrat, met zijn energieke opkomst en zijn welsprekendheid, hadden het allebei over de noodzaak van contact, dialoog, de betekenis van de ander in de samenleving. Niet afgestemd, maar een prachtig duet.
Dick Verbakel, de vicaris-generaal van het bisdom Rotterdam en Gerrit Vreugdenhil, dominee van de Sint-Janskerk spraken beiden over het goddelijk licht dat door gebrandschilderde ramen valt. Ze voegden als het ware het ‘woord’ bij de kunst. Christa Compas, directeur van het Humanistisch Verbond, waarschuwde tegen een te afwachtende opvatting van ‘hoop op een betere toekomst’. Ze sloot daarmee aan bij de kunstenaar van het Erasmusraam, Marc Mulders, die zich niet richt op een goed leven na de dood, maar een begin wil maken met ‘een hemel op aarde, wat tot ieders opdracht behoort’. Rabbijn Albert Ringer las een toepasselijke tekst uit het Joods gebedenboek.
En daarna ging het gehele gezelschap, achter herder Gerrit Vreugdenhil, naar Scheeps om met elkaar het glas te heffen op de hoop. De mannen van Gouda’s Liedertafel in smoking, de burgemeester met zijn burgemeestersketting om, de nuntius die iedereen aanspraak met ‘It is a plaesure’ en de voormalig kerkarchivaris Henny van Dolder die niet kan wachten totdat het Erasmusraam is toegevoegd aan de collectie Goudse Glazen in de Sint-Janskerk.
Een onvergetelijke middag, een hoogtepunt in het Erasmusjaar 2016. Op 2 september wordt het Erasmusraam feestelijk overgedragen van het museum aan de kerk. Hopelijk houden we, humanisten, moslims, gereformeerden, joden, rooms katholieken, dan weer elkaars handen vast.