‘Eén en al liefde’

 ‘Eén en al liefde’

“Met al mijn krachten wil ik hen laten zien dat onze godsdienst geheel liefde en broederlijkheid is, dat zijn herkenningsteken een hart is.” (Charles de Foucauld aan abbé Huvelin 15 juli 1904)

Door zuster Johanna Ghyoot,
Kleine Zuster, fraterniteit Dbayeh (Libanon)

Vanuit deze inspiratie trok broeder Charles, onze gids en leidsman,  tot bij de Toearegs in Algerië. Vanuit diezelfde inspiratie proberen we als Kleine Zusters van Nazaret te leven tussen de Palestijnse vluchtelingen in Libanon. De fraterniteit van Libanon maakt deel uit van de grote Fraterniteit van de Kleine Zusters van Nazaret die begon op 8 septem­ber 1966 in Gent. Vandaag vind je hen in België (Antwerpen, Brugge, Gent), in Parijs, Spanje, Libanon en Venezuela.

De stem van berooiden laten klinken

Vanuit de beweging van Jozef Cardijn (1882-1967), de V.K.A.J., ontdekten we de enorme kerk- en Godvervreemding van de arbeiders- en armenwe­reld. Cardijn zelf werd als jong priester hiermee gecon­fronteerd. Het zien van de diepe nood en het onvoorwaardelijke geloof in de godde­lijke roeping van elke mens – wie hij of zij ook is – zond hem de wereld rond met de boodschap: "Elke mens is een kind van God en is waard dat men er zijn leven voor geeft" (vgl. de Johannesbrieven). Hij leerde ons ook ‘zien, oordelen, handelen’. Solidair zijn.

Ook wij willen de kerk toegankelijk maken voor hen, levens­na­bij. Haar een arm en vriendelijk gezicht geven. En wij verlangen de stem van zoveel berooide mensen te laten horen.

Charles de Foucauld baande zich een weg naar God en de armsten.
Hij trok een spoor van eindeloos zoeken en beminnen, dwars door de woestijn.
Aan de rand van die woestijn had God hem eens gegrepen en onweerstaanbaar geroepen om Jezus’ liefde oorspronkelijk nieuw en radicaal te beleven.
Zijn leven was gave, zijn sterven overgave in de woestijn…
Jezus van Nazaret was zijn enig voorbeeld. ( Leefregel).

In de geschriften van broeder Charles ontdekten we onze grondinspiratie. Hij droomde van kleine gemeenschappen, fraterniteiten. Leven tussen en zoals de mensen naar wie onze voorkeurliefde uitgaat. Familie vormen met hen die ons omringen. In innige verbondenheid met Jezus van Nazaret en de God die Hij ons openbaart.

"Iedere mens die je 'toevallig' ontmoet, die je bezoekt, die met jou leeft, of waar je een eind mee op weg gaat, is je broer en je zus. Je behoort tot dezelfde familie."(Leefregel)

Libanon

Reeds meer dan 30 jaar leven de Kleine Zusters van Nazaret in Libanon. Sinds enkele jaren hebben we er twee fraterniteiten. We wonen momenteel met zeven kleine zusters: vier Belgische en drie Libanese Kleine Zusters.
Onze fraterniteit in Beiroet is gevestigd op de scheidingslijn tussen de christengemeenschap en de moslimgemeenschap. Als Kleine Zusters proberen wij er met ons leven te getuigen dat God ‘liefde’ is voor alle mensen.
De tweede fraterniteit is een kampfraterniteit, gesitueerd in Dbayeh ten noorden van Beiroet. In het kamp wonen vooral Palestijnse vluchtelingen naast enkele Libanese families. Er wonen in het totaal + 700 families.
Het kamp is gelegen op een heuvel aan de Middellandse zee . Vier parallelle straten maken ongeveer het geheel van het kamp uit. Daartussen, eronder en erboven zijn er echter nog heel veel kleine paadjes. Overal vind je huisjes of wat voor een huis moet doorgaan. Als je door de straten wandelt, dan is het eerste wat je opvalt, dat de mensen eigenlijk meer op straat leven dan in huis. Van ‘s morgens tot ‘s avonds zitten de mensen op hun terras of op het dak van hun huis. Ze drinken er koffie met de buren en nodigen iedereen uit die passeert. Iedereen zegt goedendag aan iedereen en vraagt hoe het gaat.
Daarnaast vallen de buizen en de kabels op. Niets is ingemetseld. Alleen daar waar men werkelijk zou kunnen struikelen, heeft men een weinig cement over de buizen gedaan.
Heel wat huizen hebben geen verwarming. De elektriciteitstoevoer wordt heel vaak afgesneden. Wie extra betaalt, kan op dit ogenblik gebruik maken van de generator die elektriciteit levert…maar dat is bijlange na niet voor iedereen weggelegd. Als het een lange tijd niet regent, dan is er ook een tekort aan water. Op dat ogenblik moet er dan water gekocht worden. 

Gevolgen van de oorlog

Libanon is een heel mooi land, maar de mensen gaan gebukt onder de gevolgen van de oorlogen. Jongeren trekken weg om in het buitenland een betere toekomst te vinden.Heel wat mensen zijn depressief, angstig, psychisch geknakt.
Voor de Palestijnse vluchtelingen is het leven nog harder, omdat zij heel weinig rechten hebben. Veel beroepen zijn voor hen niet toegankelijk. Ze hebben ook geen recht op een ziekteverzekering. De lonen zijn heel laag en de levensduurte erg hoog.
Abou Kamal (= vader van Kamal) bijvoorbeeld werd twee maal gehospitaliseerd na een hartcrisis. Telkens stuurde men hem terug naar huis, omdat het nodige geld voor een dringende operatie er niet was. De man verloor in een vorige oorlog heel zijn familie. Hij hertrouwde en samen kregen ze nog een kind. De moeder van de vrouw overleed een drietal weken terug. Nu kan ze haar man elke dag verliezen.

Eén en al liefde

Om zelf een inkomen te hebben werken wij in Caritas. Caritas heeft in het kamp een project voor ouderen. Iedere maand worden alle ouderen aan huis bezocht, zieken worden verzorgd en stervenden bijgestaan. Een andere Kleine Zuster doet het huishouden en zorgt ervoor dat de deur altijd openstaat voor wie langs komt. Een luisterend oor en een goed hart doet wonderen bij de mensen. Rita heeft een magazijntje met tweedehands kleding en voeding. Anita, een vierde kleine zuster,  werkt vooral met de jongeren. Door hen te beluisteren en te bemoedigen probeert ze hen hun waardigheid als mens te laten ontdekken.
Het Libanese volk is een heel gelovig volk. In heel wat uitspraken wordt God vernoemd. Bijvoorbeeld ‘dat God je de kracht mag geven’ of ‘dat God met jou mag zijn’…..
De meeste mensen geloven ook heel sterk dat God hen zal beschermen. Zij hebben immers niets anders waarop ze kunnen vertrouwen!
Ik heb nergens anders God zo sterk aanwezig geweten als hier in het kamp. Het is nooit een sterke, alwetende God. Het is God die geboren werd in een stal. Het is een verzoenende God. Het is een God die geneest, die de lamme weer doet lopen, die leven geeft aan wie gestorven is. Het is een God die één en al liefde is voor wie ontvankelijk is voor zijn liefde.Het leven in het kamp is heel intens, soms ook heel hard maar heel rijk aan liefde.De mensen hebben niets en delen alles. Ze gaan naar de zee om wat visjes te vangen. Ze houden iets voor zichzelf om die dag eten te hebben en de rest geven ze door.
Het is een wonder gebeuren als mensen vanuit Gods liefde gaan leven!

Allah makon – dat God met jullie moge zijn!

Reactie van de zusters

Goede vrienden,

We hebben hier in Libanon jullie steun ontvangen. Dank voor zoveel goeds. Het komt ons heel goed van pas nu de levensduurte erg gestegen is. Enkele families hebben het erg moeilijk om te overleven. Anderen kunnen dan weer de medicatie of een medisch onderzoek niet betalen en weer anderen smeken om hulp om de school te betalen.
Ongetwijfeld zal jullie gift enkelen heel gelukkig maken.
In naam van hen een heel gemeende DANKJEWEL

Jo
kleine zusters van Nazaret
Dbayeh
Libanon