De positie van christenen in het Midden-Oosten is vaak zorgwekkend, velen verlaten hun land. In een recente special van de Frankfurter Allgemeine noemt bisschop Basilius van Mossul (Irak) enkele punten waarom het belangrijk is dat deze christenen in hun vaderland blijven. In een boeiend artikel gaat Leo van Leijsen hier nader op in. Een land uit het Midden-Oosten waar christenen het moeilijk hebben is Egypte. Paul Brenninkmeijer doet verslag van een recente reis, die plotseling een andere wending kreeg. ’Bidden naar het Oosten’ is de naam van een vorig jaar verschenen studie. Dolf Langerhuizen schreef over dit boek een recensie. Anton Houtepen (+ 2010) was een bezield oecumenicus en een groot theoloog. Huub Vogelaar gaat in op zijn waardering voor het oosters christendom. Paul Baars bespreekt de Russische film ‘Pop’ (priester). Deze film speelt zich af tijdens WO II in de door de Duitse nazi’s bezette regio Pskov. Baars wijst ook op de enorme doorwerking van dit dramatische stuk verleden. Een tentoonstelling met de uitnodigende naam: ‘Ongekende schoonheid. Iconen uit Macedonië’ is in het Catharijneconvent te zien tot en met 11 mei. Leo van Leijsen was er en beschrijft zijn indrukken. De meditatie van dit nummer gaat in op Pasen en de betekenis van de paasicoon. Deze Pokrof wil u wederom een gevarieerd aanbod bie- den. Namens de redactie wens ik u veel inspiratie en lees- plezier toe en alvast een Gezegend Paasfeest!

 

Blader door deze Pokrof>

Pokrof

Het tijdschrift Pokrof (met jaargangen 1953-2022) was gewijd aan de wereld van het Oosters Christendom. Het blad werd gemaakt door de een onafhankelijke en oecumenisch samengestelde redactie. De redactie streefde ernaar diverse aspecten van het Oosters Christendom voor een breed publiek te presenteren. Behalve aan de spirituele kant van het Oosters Christendom (liturgie, iconen, muziek) besteedde Pokrof aandacht aan de geschiedenis van Oosterse Kerken, de orthodoxie in literatuur en kunst en aan de relatie tussen kerk en staat.

Het tijdschrift Pokrof ging in 1953 als initiatief van de paters Kapucijnen van start. Vanaf het midden van de jaren tachtig werd het uitgegeven door Aktie en Ontmoeting Oosterse Kerken. Vanaf 2001 was het een uitgave van de Katholieke Vereniging voor Oecumene. In 2022 werd het tijdschrift omgevormd tot het Platform Oosters Christendom, onderdeel van het Instituut voor Oosters Christendom (IvOC) aan de Radboud Universiteit.