Pokrof 2011-4 valt niet op het eind van het werkseizoen bij u op de mat, maar op het moment dat een nieuw werkseizoen al weer enige weken oud is (‘n experiment). Opmerkelijk is dat bij die moderne aftrap van een nieuw werkjaar begin september het oude Byzantijnse kerkelijke jaar met zijn aanvang op 1 september zo wonderwel aansluit. Wij, mensen van nu, zitten – niet officieel maar wel feitelijk – tussen twee Nieuwjaren in, 1 september én 1 januari. Wij plaatsen hierover een voordracht van de Russische priester Pavel Adelgeim, zij het dat ze in orthodox Rusland maar liefst dríe Nieuwjaren hebben. Leest u daar zelf. Wil van den Bercken vertelt ons over politieke iconen, een relatief onbekend maar niet onbelangrijk thema. Paul Brenninkmeijer mediteert over een ander soort icoon, die van de Moeder Gods van de tederheid. Kees Hulsman plaatst de gecompliceerde situatie van de Kopten in Egypte ten opzichte van de Staat en de Islam binnen de context van óók binnenkerkelijke discussies. Huub Vogelaar vertelt over de boeiende dialoog tussen Finse lutheranen en Russische orthodoxen, die ook binnenslands in Finland oecumenische vruchten heeft afgeworpen. Katja Tolstaja schrijft over het debat in Rusland tussen Orthodoxie en samenleving – vaak een schreeuwerige dialoog van doven. Wij hopen u met dit nieuwe Pokrofnummer weer vol- doende boeiende informatie te bieden over oosters christendom.
Pokrof
Het tijdschrift Pokrof (met jaargangen 1953-2022) was gewijd aan de wereld van het Oosters Christendom. Het blad werd gemaakt door de een onafhankelijke en oecumenisch samengestelde redactie. De redactie streefde ernaar diverse aspecten van het Oosters Christendom voor een breed publiek te presenteren. Behalve aan de spirituele kant van het Oosters Christendom (liturgie, iconen, muziek) besteedde Pokrof aandacht aan de geschiedenis van Oosterse Kerken, de orthodoxie in literatuur en kunst en aan de relatie tussen kerk en staat.
Het tijdschrift Pokrof ging in 1953 als initiatief van de paters Kapucijnen van start. Vanaf het midden van de jaren tachtig werd het uitgegeven door Aktie en Ontmoeting Oosterse Kerken. Vanaf 2001 was het een uitgave van de Katholieke Vereniging voor Oecumene. In 2022 werd het tijdschrift omgevormd tot het Platform Oosters Christendom, onderdeel van het Instituut voor Oosters Christendom (IvOC) aan de Radboud Universiteit.