Deze Pokrofeditie is een oecumene-special. Vier artikelen staan in het teken van de oecumene vanuit de Orthodoxe Kerk – vooral de Russische – met de Rooms-katholieke Kerk. Professor Alfons Brüning belicht de brede Russisch-orthodoxe / Rooms-katholieke oecumene; de Russisch-orthodoxe priester-theoloog Kyrill Hovorun gaat in een pittige bijdrage in op de verhouding tussen de Kerk aan de basis (parochie, kerkelijke gemeente) en de overkoepelende Kerk wereldwijd. Michiel Peeters, r.k. priester die in Rusland heeft gewerkt, schrijft over de katholieke oecumene daar met de Orthodoxe Kerk, en de Russisch-orthodoxe aartspireseter Theodoor van der Voort over de Orthodoxe oecumene in Nederland. Genoemde artikelen zijn bewerkingen van de lezingen op het Pokrofsymposium op 24 november jl. (Uitgebreider versies: www.oecumene.nl Publicaties, Perspectief 2013-20). 
Jan Buruma presenteert de niet zo lang geleden gekozen patriarch Neofit van de Bulgaars-orthodoxe Kerk en Leo van Leijsen doet verslag van het jubileumsymposium 2013 op 25 mei jl. De meditatie midden in dit nummer, van de hand van Dolf Langerhuizen, gaat in op het feest en de icoon van Maria Ontslapen op 15 augustus. 

Pokrof

Het tijdschrift Pokrof (met jaargangen 1953-2022) was gewijd aan de wereld van het Oosters Christendom. Het blad werd gemaakt door de een onafhankelijke en oecumenisch samengestelde redactie. De redactie streefde ernaar diverse aspecten van het Oosters Christendom voor een breed publiek te presenteren. Behalve aan de spirituele kant van het Oosters Christendom (liturgie, iconen, muziek) besteedde Pokrof aandacht aan de geschiedenis van Oosterse Kerken, de orthodoxie in literatuur en kunst en aan de relatie tussen kerk en staat.

Het tijdschrift Pokrof ging in 1953 als initiatief van de paters Kapucijnen van start. Vanaf het midden van de jaren tachtig werd het uitgegeven door Aktie en Ontmoeting Oosterse Kerken. Vanaf 2001 was het een uitgave van de Katholieke Vereniging voor Oecumene. In 2022 werd het tijdschrift omgevormd tot het Platform Oosters Christendom, onderdeel van het Instituut voor Oosters Christendom (IvOC) aan de Radboud Universiteit.