In de eerste Pokrof van 2014 kunt u lezen over de orthodoxen op de assemblee van de Wereldraad in november jl. in Korea. Een Finse orthodoxe theologe schrijft over de vrouw tussen oude en nieuwe traditie in haar kerk. P. Antoine Lambrechts wordt geïnterviewd over zijn oecumenische ervaringen in Oekraïne. Van de in 2013 vermoorde Russische priester Pavel Adelheim uit Pskov publiceren wij een tot meditatie bewerkte preek over niet-oordelen. De katholieke kerk in hetzelfde Pskov figureert eveneens in een bijdrage, gevolgd door een recensie van een film en een Russische ‘Matthäus Passion’. Na de ‘Korte Berichten’ is er de jaarlijkse opsomming van de Internetsites met informatie over oosterse vieringen in Nederland. We eindigen met de eerste ‘aflevering’ van een reeks over aspecten van de Byzantijnse liturgie, dit keer over de priestergewaden. Veel inspiratie met deze nieuwe Pokrof,
Pokrof
Het tijdschrift Pokrof (met jaargangen 1953-2022) was gewijd aan de wereld van het Oosters Christendom. Het blad werd gemaakt door de een onafhankelijke en oecumenisch samengestelde redactie. De redactie streefde ernaar diverse aspecten van het Oosters Christendom voor een breed publiek te presenteren. Behalve aan de spirituele kant van het Oosters Christendom (liturgie, iconen, muziek) besteedde Pokrof aandacht aan de geschiedenis van Oosterse Kerken, de orthodoxie in literatuur en kunst en aan de relatie tussen kerk en staat.
Het tijdschrift Pokrof ging in 1953 als initiatief van de paters Kapucijnen van start. Vanaf het midden van de jaren tachtig werd het uitgegeven door Aktie en Ontmoeting Oosterse Kerken. Vanaf 2001 was het een uitgave van de Katholieke Vereniging voor Oecumene. In 2022 werd het tijdschrift omgevormd tot het Platform Oosters Christendom, onderdeel van het Instituut voor Oosters Christendom (IvOC) aan de Radboud Universiteit.