In deze zomereditie van Pokrof ontmoeten we de negentiende-eeuwse denker uit Rusland, Pjotr Tsjaadajev, in het eeuwige spanningsveld daar met Europa; we ontmoeten ook weer Mozes in de woestijn bij het Niet-verbrandende Braambos, waarvan de icoon in de Russische orthodoxie het teken bij uitstek is geworden van de Menswording. Leest u in Deel II verder hoe die symboliek zich ontvouwen heeft. We blijven nog even in Rusland met een bespreking van een laat negentiende-eeuws schilderij, dat een scène afbeeldt uit de tijd der troebelen rond de Oudgelovigen zo’n twee eeuwen eerder. De meditatie loopt al vooruit op het zomerfeest van de Gedaanteverandering op 6 augustus, aan de hand van een icoon ervan. Met een beschrijving van leven en leer van archimandriet Sophrony keren we nog even terug naar Rusland, maar verwijlen vooral in Parijs, op Athos en in Engeland. Niet alleen wij maken – denkbeeldig – een reis, ook komen mensen – in werkelijkheid –naar ons toe, zoals asielzoekers. Het tragische vluchtverhaal van christelijke Eritreeërs – een vrijwel onbekend relaas – is het laatste artikel, om dan zoals gewoonlijk te besluiten met de rubriek over de Byzantijnse Liturgie. Dit keer het eerste deel over de belangrijkste gebedstijden in de Byzantijnse liturgie.
Goede zomer, fijne vakantie, mét Pokrof.
Pokrof
Het tijdschrift Pokrof (met jaargangen 1953-2022) was gewijd aan de wereld van het Oosters Christendom. Het blad werd gemaakt door de een onafhankelijke en oecumenisch samengestelde redactie. De redactie streefde ernaar diverse aspecten van het Oosters Christendom voor een breed publiek te presenteren. Behalve aan de spirituele kant van het Oosters Christendom (liturgie, iconen, muziek) besteedde Pokrof aandacht aan de geschiedenis van Oosterse Kerken, de orthodoxie in literatuur en kunst en aan de relatie tussen kerk en staat.
Het tijdschrift Pokrof ging in 1953 als initiatief van de paters Kapucijnen van start. Vanaf het midden van de jaren tachtig werd het uitgegeven door Aktie en Ontmoeting Oosterse Kerken. Vanaf 2001 was het een uitgave van de Katholieke Vereniging voor Oecumene. In 2022 werd het tijdschrift omgevormd tot het Platform Oosters Christendom, onderdeel van het Instituut voor Oosters Christendom (IvOC) aan de Radboud Universiteit.