De verschillende Orthodoxe tradities van vandaag komen aan de orde: in het openingsartikel door Paul Baars over hoe geofictie, de overmatige betekenis toegekend aan territorium en natie, de Oosters-orthodoxe Kerken verdeeld houdt, en iets verderop in de boekbespreking van Anmar Hayali, die aandacht geeft aan de Oriëntaals-orthodoxe Kerken zoals beschreven in Jaap van Slageren’s onlangs gepubliceerde boek over hen.
Twee artikelen over muziek en zang in deze najaarsuitgave van Pokrof, allereerst een artikel door Dolf Bruinsma over de hedendaagse Britse componist Tavener (1944-2013), die zich met name verdienstelijk heeft gemaakt met Orthodoxe thema’s in zijn muziek. En in dit nummer ook een artikel over de fascinerende Byzantijnse hymnedichteres, twaalf eeuwen eerder, de H. Kassia van Constantinopel.
Met het artikel over de twintigste-eeuwse heilige Lucas van Simferopol door Paul Brenninkmeijer en dat over joerodivy en stranniki (heilige dwazen respectievelijk zwerfmonniken) door Peter van den Hoven komen aspecten van de Russische Orthodoxe spiritualiteit voor het voetlicht. Zoals gewoonlijk besluit ook deze editie met de vaste rubriek ‘Byzantijnse Liturgie’, dit keer over de vespers.
Veel leesplezier toegewenst.
Het tijdschrift Pokrof (met jaargangen 1953-2022) was gewijd aan de wereld van het Oosters Christendom. Het blad werd gemaakt door de een onafhankelijke en oecumenisch samengestelde redactie. De redactie streefde ernaar diverse aspecten van het Oosters Christendom voor een breed publiek te presenteren. Behalve aan de spirituele kant van het Oosters Christendom (liturgie, iconen, muziek) besteedde Pokrof aandacht aan de geschiedenis van Oosterse Kerken, de orthodoxie in literatuur en kunst en aan de relatie tussen kerk en staat.
Het tijdschrift Pokrof ging in 1953 als initiatief van de paters Kapucijnen van start. Vanaf het midden van de jaren tachtig werd het uitgegeven door Aktie en Ontmoeting Oosterse Kerken. Vanaf 2001 was het een uitgave van de Katholieke Vereniging voor Oecumene. In 2022 werd het tijdschrift omgevormd tot het Platform Oosters Christendom, onderdeel van het Instituut voor Oosters Christendom (IvOC) aan de Radboud Universiteit.