In deze Pokrof bezoeken we het Rusland van het heden met soms zijn commercialisering van authentieke vroomheid. En we bezoeken het Rusland van de 19e eeuw in de persoon van de componist Balakirev. Maximos de Hutverbrander was een bijzondere Byzantijnse heilige; hij stond in de traditie van het goddelijk Licht (hesychasme), waarover ook de meditatie gaat. In een daarop volgend artikel wordt uitgelegd waarom iconen gewijd worden. Over de recente Assemblee van de Conferentie van Europese Kerken in Novi Sad, Servië, is er een verslag van een deelneemster. ‘God is een vluchteling’, het spraakmakende boek van David Dessin, wordt besproken in een recensie. Dit nummer eindigt met de rubriek ‘Byzantijnse Liturgie’, dit keer over het ‘Heilig, heilig, heilig’ in de Goddelijke Liturgie.
Veel plezier met deze nazomerse editie.
Leo van Leijsen
redactiesecretaris Pokrof
Pokrof
Het tijdschrift Pokrof (met jaargangen 1953-2022) was gewijd aan de wereld van het Oosters Christendom. Het blad werd gemaakt door de een onafhankelijke en oecumenisch samengestelde redactie. De redactie streefde ernaar diverse aspecten van het Oosters Christendom voor een breed publiek te presenteren. Behalve aan de spirituele kant van het Oosters Christendom (liturgie, iconen, muziek) besteedde Pokrof aandacht aan de geschiedenis van Oosterse Kerken, de orthodoxie in literatuur en kunst en aan de relatie tussen kerk en staat.
Het tijdschrift Pokrof ging in 1953 als initiatief van de paters Kapucijnen van start. Vanaf het midden van de jaren tachtig werd het uitgegeven door Aktie en Ontmoeting Oosterse Kerken. Vanaf 2001 was het een uitgave van de Katholieke Vereniging voor Oecumene. In 2022 werd het tijdschrift omgevormd tot het Platform Oosters Christendom, onderdeel van het Instituut voor Oosters Christendom (IvOC) aan de Radboud Universiteit.