Deze Pokrof heeft als openingsartikel een bijdrage over de Russische filosoof Berdjajev. In Guatemala hebben Maya-indianen zich aangesloten bij de Syrisch-orthodoxe Kerk; hoe zit het met deze opmerkelijke groep? Hoe de monastieke professie gezien wordt als een tweede doop in de West-Syrische traditie is het onderwerp van een boekbespreking. De meditatie handelt dit keer over het huwelijk; het aangaan van een huwelijk wordt als de vorming van een huiskerk gezien. Tien thesen voor de Orthodoxe Kerk van Oekraïne zijn opgesteld door een groep priesters en lekengelovigen in de vorm van een petitie: er wordt een samenvatting hiervan gegeven. De Bulgaarse componist Geogi Arnaudov componeert alsof hij schildert: laagje voor laagje, zo maakt hij zijn muziek. In een recensie wordt kort het boek ‘In gesprek met Mor Polycarpus’ besproken en deze Pokrof eindigt met de rubriek Byzantijnse Liturgie, dit keer over de bisschopsliturgie.
Pokrof
Het tijdschrift Pokrof (met jaargangen 1953-2022) was gewijd aan de wereld van het Oosters Christendom. Het blad werd gemaakt door de een onafhankelijke en oecumenisch samengestelde redactie. De redactie streefde ernaar diverse aspecten van het Oosters Christendom voor een breed publiek te presenteren. Behalve aan de spirituele kant van het Oosters Christendom (liturgie, iconen, muziek) besteedde Pokrof aandacht aan de geschiedenis van Oosterse Kerken, de orthodoxie in literatuur en kunst en aan de relatie tussen kerk en staat.
Het tijdschrift Pokrof ging in 1953 als initiatief van de paters Kapucijnen van start. Vanaf het midden van de jaren tachtig werd het uitgegeven door Aktie en Ontmoeting Oosterse Kerken. Vanaf 2001 was het een uitgave van de Katholieke Vereniging voor Oecumene. In 2022 werd het tijdschrift omgevormd tot het Platform Oosters Christendom, onderdeel van het Instituut voor Oosters Christendom (IvOC) aan de Radboud Universiteit.